Myanmar en Sri Lanka

Hallo lieve mensen!!

Ja, het is alweer een poosje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Er is ondertussen veel gebeurd, waaronder geen goed werkend internet..vandaar mijn enorm verlaatte blog. Dus ga er voor zitten, er komt een lap tekst aan. Ik zal het proberen beknopt te houden.

Penang. Een lange tijd daar doorgebracht. Mijn Pre Ship Training en mijn eerste weken aan boord. Ik was aardig gewend aan alles. De mensen, het eten en het geld. In Penang had ik ook mijn eerste C-day. Een Connect day waarbij je of op het schip of aan wal contact legt met mensen. Dat kan zijn door middel van het bouwen van een muur om een weeshuis heen of spelletjes doen met een groep jongeren. Ik ging met een team naar een jeugdgroep die elke week in een universiteitslokaal samen kwamen voor Bijbelstudie of gewoon samen te zijn. Wij hadden een programma samengesteld met spelltjes en een paar gekke dansjes. De jongeren waren erg enthousiast om mensen van de Logos te ontmoeten. Een super start dus. Een van de spelletjes hield in dat een viertal mensen scheerschuim op hun gezicht kregen en de rest in teams om de beurt cherio's op het gezicht gooiden. Het team dat de meeste cherio's op hun teamlids gezicht hadden gemikt wonnen. Super grappig. Na de avond namen ze ons mee uit eten in een Foodcourt. Het is een soort overdekte markt met allemaal kraampjes waar verkopers verschillende soorten gerechten aanbieden. Alles wordt ter plekke klaargemaakt. Super goed eten en heel goedkoop. Een van de jongens nam mij mee rond de makrt en vertelde vanalles over het eten. Wat het was etc. Erg tof om zo uitgebreid rondgeleidt te worden. We hebben heerlijk gegeten en toen was het alweer tijd om te gaan. Een hele leuke eerste kennismaking met het concept 'C-day'.

Na mijn start in Penang, Maleisië, ging het schip op weg (op zee eigenlijk) naar Yangon, Myanmar. We zouden daar 2 weken blijven en dan alweer door naar de volgende haven.
De reis was best spannend in het begin. Eerste keer varen op volle zee. Zou ik zeeziek worden? Overgeven en hele dagen in bed liggen? Of zou ik mijn vader's zeebenen hebben geërfd..? Maar een manier om achter te komen: varen. Nou, en of je het voelt. Schip gaat heen en weer en op en neer en dan noemden ze dit nog een hele rustige zee. Gelukkig niet echt zeeziek geworden, maar één moment van duizeligheid en koud zweet opvlieger ofzo. Ik stond voor training in de Bookfair, die is beneden in het schip en helemaal voorin. Een plek waar alles flink beweegt. Wat goed hielp was naar boven en naar buiten op het dek gaan zitten en kijken naar de horizon. Dat zorgt ervoor dat je lichaam zijn evenwicht weer terug krijgt. Daarnaast is het ook gewoon super chill om buiten op het dek te zijn tijdens het varen. Een heerlijk briesje en alleen maar lucht en water om je heen. Heel bijzonder. 's Nachts is de hemel prachtig. Mooie sterren en je kan gewoon de Melkweg zien. Zo helder midden op zee. Wat is God groot!
Aankomst in Yangon was bijzonder! 's Morgens vroeg kwamen de loodsen aan boord om het schip veilig de rivier op te brengen. Daar bij de kade stond er een groep mensen op ons te wachten. Ze hadden vlaggen bij en toeters. Wat een warm welkom. Ook wij, de bemanning, stonden buiten met onze vlaggen en camera's. Juichen en zwaaien. Een chaos aan geluiden, maar een super gevoel. Wat zou er hier allemaal gebeuren? Wie gaan we ontmoeten? Hoe zijn de mensen hier? Veel om over na te denken. Maar niet te lang, voor we het wisten vielen er druppels zo groot als hagelstenen uit de lucht en waren we binnen no time doorweekt. Ik vond het heerlijk. Een prima afwisseling met het klamme en warme weer buiten. En ja, als Nederlander ben je toch meer gewend aan water dan de gemiddelde andere opvarenden.

Mijn tijd in Yangon in één zin? Een avontuur van vele eersten. Een mooi verhaal is die van mijn ontmoeting met 2 jonge meiden in de International Café aan boord. Ik had een C-Day, Connect-Day, op het bezoekers dek. (dek 4) Daar is de boekenmarkt, café etc. Wij, mijn team en ik, deden een poppenspel over Jonah en tussen de voorstellingen heen zouden we praatjes maken met de bezoekers. Ik bad God om een ontmoeting en nog geen seconde later zag ik 2 meiden aan een statafel staan en liep erop af. Na wat koetjes en kalfjes kwam de vraag: waarom vaar je met de Logos? Wat een vraag! Super moment om mijn getuigenis te geven. Ik vertelde over mijn keuze voor het schip en waarom en hoe ik hier was gekomen. Ik kon daarna vragen naar hun droom of wens. Als ze God 1 ding mochten vragen, wat zou dat zijn? Een van de meiden zei: Ik zou mijn vader terug willen zien. Hij is overleden toen ik nog heel jong was. De ander zei: ik wil graag in balans leven. 50% geven aan anderen en 50% ontvangen. Ik wil mijn lot vinden en leven. Twee hele verschillende wensen, maar allebei even waardevol. Ik heb daar voor hun wensen gebeden. Daarna vroeg ik hen of ik mijn wens voor hen mocht delen. Ik gebruikte het armbandje van onewish.com, een evangelisatie organisatie. Het armbandje heeft een aantal plaatjes en aan de hand van die plaatjes kan je het evangelie vertellen. Ik heb hen het evangelie uit kunnen leggen en gezegd dat mijn wens voor hun was om in een levende en herstelde relatie met Jezus te leven. Dit hele gesprek merkte ik dat ik niet mijn eigen woorden gebruikte, maar dat God me ze gaf door zijn Geest. Een van de meiden was erg onder de indruk en vertelde me dat ze het echt heel tof vond om mij te ontmoeten en zeker zou nadenken over wat ik met ze had gedeeld. Na ons gesprek een foto gemaakt en namen opgeschreven. Dit was niet alleen voor hen een bemoediging, maar zeker ook voor mij. Een ontmoeting die ik niet zo snel zal vergeten.

Nog een verhaal om het af te ronden.
In Myanmar was het water in onze tanks, laten we het zacht zeggen, niet lekker. Erg zout, muf en gewoon niet te drinken. Een van de bemanningsleden was in de stad en sprak met een lokale bewoner en het gesprek leidde naar het water aan boord. Bleek nou dat hij de eigenaar van een watermaatschappij kende. Hij was christen en zou kijken wat hij kon doen. Misschien konden ze wel 2000 flessen water doneren. Nou, super zou je denken! En ja, super natuurlijk. Maar daar hield het niet bij op.
Na een aantal berichtjes steeg het aantal flessen water van 2000 naar 5000. Van 5000 naar 10000 en toen op de dag van donatie steeg het naar 12000 flessen water. De eigenaar zei: "Zoveel als er in het bestelwagentje past mag mee". 12000 flessen water kregen we als donatie. Wat een zegen en blijk van Gods hand in de situatie. Hij zorgt voor ons. Fantastich! Iedereen had nu toegang tot vers water. Gratis.

Ik heb een goede tijd in Penang en Myanmar gehad! Op mijn vrije dagen de landen kunnen bezoeken en mensen mogen ontmoeten. Gouden pagoda's gezien, buddahbeelden gefotografeerd, in een taxi gezeten met een chauffeur die de weg naar het schip niet wist en toch zei van wel, zeiknat geregend, voeten (licht) verbrand op het hete dek van het schip, de Melkweg gezien en alleen maar water, water en water. Al zoveel avonturen in een korte tijd. God is goed!

Ik zou zeggen, stay tuned! Er komen nog veel meer verhalen!

Shalom uit Colombo!